کد مطلب:298609 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
عکس العمل دستگاه
دستگاه خلافت غاصبانه ناگهان متوجه شد كه همین گریه های فاطمه و اظهار اندوه ها و خودداری كردن علی (ع) از بیعت و به دنبال آن كمك خواهی از مردم ممكن است پرده از قیافه ی جنایتكارانه و غاصبانه ی آنها بردارد و توطئه های چند ساله ی آنها را برملا سازد، از این رو تصمیم گرفتند با یك اقدام حاد و فوری جلوی این خطر را بگیرند، و برای خاموش كردن این صدای مظلومانه صحنه سازی كنند، و افكار مردم را به نفع خود و به زیان دختر پیغمبر اسلام تحریك و آماده نمایند.
آنها مانند اینكه بدین منظور فكر كرده و درس خوانده بودند، و در سیاست- به معنای روز- ورزیده شده بودند، راهی را كه آنها برای این منظور- یعنی ساكت كردن فاطمه (س) و تسلیم علی (ع) و طرفداران اندك او و همچنین انحراف افكار عامه و توجه آنان به مسئله ای تازه- انتخاب كردند، یكی غصب فدك و بلكه همه ی اموال موروثی فاطمه و مصادره و ضبط آنها به عنوان بیت المال مسلمانان و اموال عمومی مردم و دیگری یورش و حمله به خانه ی فاطمه و وادار كردن اجباری علی (ع) به
بیعت با ابوبكر بود.
اما موضوع حمله بردن به خانه ی دختر پیغمبر را با اینكه می دانستند عمل خطرناك و زشتی است و ممكن است با عكس العمل مردم مسلمان و یا لااقل یاران نزدیك علی (ع) و بنی هاشم و بلكه خود فاطمه و علی (ع) مواجه شوند و همچنین می دانستند این كار آنها یك بی احترامی و هتك حرمت آشكار و تجاوزی علنی به خانه ی یگانه یادگار پیغمبر است و احتمالا افكار عامه ی مردم را علیه آنان تحریك می كند، اما چون پایه های خلافت غاصبانه و متزلزل خود را رو به ویرانی و انهدام می دیدند چاره ای نداشتند و در آخر هم با تمام خطرها و بدنامیهایی كه برای آنها داشت با كمال وقاحت آن را انجام دادند به شرحی كه در زیر خواهد آمد عمر و جمعی دیگر به دستور ابوبكر عهده دار این كار شدند و این كار را عملی كردند و بهانه ای را هم كه برای كار خود تراشیده و عنوان كردند این بود كه علی بن ابیطالب از اجتماع مسلمانان روگردان شده و آهنگ تفرقه و ایجاد اختلاف میان آنها را دارد...
اما موضوع مصادره كردن فدك و ارثیه ی فاطمه هم بدین منظور بود كه گفتند: مبادا با همین درآمد علی بن ابیطالب گروهی را اطراف خود جمع كرده و با سوابق درخشانی كه از نظر خدمت در راه پیشرفت اسلام و قرابت با پیغمبر اسلام دارد، و تقدمی كه از هر جهت برای خلافت و جانشینی رسول خدا بر دیگران دارد كم كم درصدد گرفتن حق خود برآید، و چه بهتر اینكه این موجودی و درآمد را به صورت اموال عمومی درآورده و وعده ی تقسیم و پرداخت آن را به همه ی مردم داده تا در نتیجه آنها را نیز به طمع انداخته و در برابر علی و فاطمه (ع) و مقاومت در مقابل آنان وادار سازند.
و این كار را هم با كمال وقاحت انجام دادند و نام خود را در ردیف جنایتكاران تاریخ ثبت كردند.
در اینكه آیا هر دو كار را در یك زمان انجام دادند یا نه، سندی در دست نیست. و مشهور آن است كه ابتدا به خانه ی فاطمه (ع) یورش بردند و علی (ع) را كه در آنجا بود به اجبار بیرون برده و از او بیعت گرفتند و سپس اقدام به غصب فدك و اموال موروثی فاطمه كردند. به هر صورت از نظر تاریخ، این دو مطلب قطعی و مسلم است اگر چه
مورخین اهل سنت از نقل برخی از قسمتهای آن كه خیلی وقیحانه و زننده بوده است خودداری كرده و یا منكر شده اند اما اصل هر دو داستان را همگی نقل كرده اند، و البته توجیهات و محملهای بسیاری در دفاع از خلیفه ی اول ذكر نموده اند، اما با این همه از خود ابوبكر روایت كرده اند كه در وقت مرگ از این كه به خانه ی فاطمه یورش و حمله برده بود اظهار ندامت و ناراحتی می كرد و به عبدالرحمن می گفت:
من سه كار كردم كه ای كاش نمی كردم: یكی آنكه پشیمانم چرا به خانه ی فاطمه حمله ور شده و آن را گشودم اگر چه آنها خانه را به خاطر جنگ با ما بسته بودند... [1] .
[1] تاريخ طبري، ج 2، ص 619؛ شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 2، ص 130.